ماریون والتر جیکوبز معروف به لیدل والتر (Little Walter)، در ۱ می ۱۹۳۰ در مارکسویل، لوئیزیانا به دنیا آمد و به‌عنوان یکی از موفق‌ترین نوازندگان بلوز در شیکاگو پس از جنگ جهانی دوم شناخته می‌شود. او سبک نواختن هارمونیکا را با ترکیب سبک مربی خود، جان لی ویلیامسون و ساکسیفونیست لوئیس جردن (در ژانر جامپ بلوز) ایجاد کرد. والتر نوایی با نغمه‌های تاریک و مرموز خلق کرد که عنصری مهم و حیاتی در ظهور بلوزِ شیکاگو شد. او طی جراحتی ناشی از یک مشاجره خیابانی، در ۱۵ فوریه ۱۹۶۸ دنیای موسیقی را تنها گذاشت. سبک نوازندگی هارمونیکا لیدل والتر با گذشت سال‌های بسیار از درگذشتش، همچنان طرفداران زیادی دارد. تک نوازی‌های او و نوازندگی همراه با گروه مادی واترز (Muddy Waters) و جیمی راجرز (Jimmy Rogers) از بهترین اجراهای بلوز در شیکاگو به‌شمار می‌روند؛ اثرهایی که هنوز هم توسط هنرمندان موسیقی در سراسر جهان مورد مطالعه و تحسین قرار می‌گیرند.
در این مقاله از روشینا موزیک، به بررسی تاریخچه زندگی لیدل والتر معروف خواهیم پرداخت.
دوران کودکی لیتل والتر
لیدل والتر، با نام اصلی ماریون والتر جیکوبز، در ۱ می ۱۹۳۰ در مارکسویل، لوئیزیانا به دنیا آمد و در مزرعه‌ای در الکساندریا (Alexandria) بزرگ شد. او در هشت سالگی شروع به نواختن ساز هارمونیکا کرد و با گوش‌دادن به قطعات جان لی یا همان سانی بوی، نواختن بلوز را یاد گرفت. پس از ترک خانه در سن ۱۳ سالگی، والتر در کلوپ‌های خیابانی در لوئیزیانا، آرکانزاس و میزوری به نوازندگی می‌پرداخت.
همچنین بخوانید: برترین نوازندگان هارمونیکا در جهان
مهاجرت به شیکاگو
در سال ۱۹۴۷، لیدل والتر به شیکاگو آمد و به نواختن هارمونیکا در گوشه و کنار خیابان‌ها و در منطقه بازار یهودیان خیابان مکسول (Maxwell Street) پرداخت و به‌عنوان هنرمندی خیابانی کسب درآمد می‌کرد. در خیابان مکسول، او با گیتاریست‌هایی چون جانی یانگ (Johnny Young)، اوتوم براون (Othum Brown) و بیگ بیل برونزی (Big Bill Broonzy) نیز هم‌نوازی می‌کرد که او را به عنوان عضو غیررسمی گروه خود پذیرفته بودند.
در این زمان، او به نواختن گیتار نیز روی آورد. گیتاریست مودی جونز (Moody Jones) که از آرکانزاس به این شهر آمده بود، در کتاب Chicago Blues از تلاش‌های والتر برای نواختن گیتار، اینطور یاد می‌کند: «والتر هارمونیکا می‌نواخت، اما سعی می‌کرد همیشه همراه من باشد تا گیتار را یاد بگیرد. ما با هم می‌نواختیم و و کمی پول در میآوردیم. او خیلی دوست نداشت هارمونیکا بنوازند و می‌خواست همانند من نوازنده گیتار شود که بالاخره یاد گرفت.»
توانایی و استعداد والتر باعث شد تا هنرمندان بسیاری او را بشناسند. جیمی راجرز، گیتاریستی که در نزدیکی منطقه مکسول زندگی می‌کرد، در کتاب گیتار بلوز (Blues Guitar) از ارتباطش با این نوازنده هارمونیکا بزرگ در اوایل کارش اینطور یاد می‌کند: «من لیدل والتر را در خیابان مکسول ملاقات کردم. آن زمان حدوداً هفده ساله بود. او را با خودم بردم و به مادی واترز (Muddy Waters با نام اصلی McKinley Morganfield) معرفی کردم و به او گفتم که والتر هارمونیکا را به خوبی می‌نوازد. می‌توانم بگویم، لیدل والتر در آن زمان تقریباً بهترین نوازنده هارمونیکا در سبک بلوز در شیکاگو بود.»
برای مطالعه بیشتر: برترین نوازندگان موسیقی بلوز در تاریخ
لیدل والتر در حال نواختن گیتار در خیابان مکسول
لیدل والتر و گروه مادی واترز
در سال ۱۹۴۸، واترز، لیدل والتر را به گروه خود اضافه کرد. این گروه از افرادی مانند راجرز به عنوان گیتاریست، بیگ کرافورد (Big Crawford) به‌عنوان بیس‌گیتاریست و بیبی فیس لروی (Baby Face Leroy) به عنوان درامر تشکیل شده بود. واترز به همراه والتر (به عنوان نوازنده هارمونیکا) و جیمی راجرز به عنوان گیتاریست، آهنگ معروف ملی “لوئیزیانا بلوز” را در سال ۱۹۵۱ ضبط کردند. همچنین آهنگ Rolling and Tumbling با نوزاندگی هارمونیکا والتر، توسط بسیاری از منتقدان و موسیقی‌دانان به عنوان یکی از آهنگ‌های مورد تحسین سبک Chicago blues ثبت شده است.
با اضافه شدن درام و پیانوی اوتیس اسپان (Otis Spann)، لیدل والتر همچنان اصلی‌ترین تک نواز گروه واترز بود و صدای هارمونیکای او پررنگ‌تر از گذشته در اثرها شنیده میشد. این ترکیب قدرتمند واترز، راجرز و والتر باعث شد شهرت بزرگی به دست آورند.
همچنین بخوانید: آشنایی با تاریخچه سبک بلوز
لیدل والتر و مادی واترز
عضویت در گروه Four Aces
پس از به دست آوردن موفقیت‌های حاصل شده با استودیو ضبطِ Chess سال ۱۹۵۲، لیدل والتر گروه را ترک کرد. والتر متوجه شد که نوازنده هارمونیکا گروه Four Aces یعنی جونیور ولز (Junior Wells)، به جای او در گروه واترز پذیرفته شده است. او بلافاصله از این فرصت استفاده کرد و به عنوان نوازنده هارمونیکا به عضویت گروه Four Aces درآمد. گروه جدید او شامل گیتاریست‌ها لوئیز و دیو مایرز (Louis and Dave Myers) و فردی بیلو (Freddie Below) به‌عنوان درامر بود.
در استودیو شطرنج (Chess)، گروه (که حالا با نام‌های Little Walter and His Jukes و Little Walter and His Nightcats) شناخته می‌شدند مجموعه‌ای از آهنگ‌های موفقی را اجرا کردند که بسیاری از آن‌ها بهتر از آهنگ‌های گروه مادی واترز (Muddy Waters) به فروش رفتند. این آهنگ‌ها شامل “Mean Old World” در سال ۱۹۵۲ و “Blues with a Feeling” و “Off the Wall” در سال ۱۹۵۳ بود.
لیدل والتر معروف‌ترین اثر خود به نام “My Babe” نوشته ویلی دیکسون را در سال ۱۹۵۵ منتشر کرد. اما همان‌طور که او با “My Babe” به اوج موفقیت رسید، حرفه‌اش با چند حادثه روبرو شد. دیو مایرز از گروه جدا شد و سپس درامر بیلو نیز به او پیوست. مصرف زیاد الکل و سبک زندگی نامنظم و غیرعادی والتر تأثیر زیادی بر قابلیت او به‌عنوان رهبر گروه داشت. اگرچه اجراهای استودیویی لیدل والتر در اوایل دهه ۱۹۵۰ همچنان آهنگ‌های درجه یکی را تولید می‌کرد، اما سبک زندگی او در دهه ۱۹۶۰ تاثیر زیادی بر زندگی هنری‌اش گذاشت.
شاید علاقه‌مند باشید: تاریخچه زندگی سانی تری
مرگ لیدل والتر و میراث او
اما این سبک زندگی ناصحیح و خشن والتر، او را به کام مرگ کشاند. لیدل والتر در سن ۳۷ سالگی در ۱۵ فوریه ۱۹۶۸ درگذشت. علت مرگ او یک لخته خونی بود که در نتیجه‌ی یک جراحت از یک نبرد خیابانی ایجاد شده بود.
موفقیت و تأثیر لیدل والتر در دنیای بلوز از زمان مرگ وی همچنان باقی است. آثار او در این سبک موسیقی، به‌عنوان نمونه‌ای برجسته از میراث بلوز، تا به امروز توسط هنرمندان موسیقی مورد تقدیر و تحسین قرار می‌گیرد. نوازندگی وی به دلیل تکنیک‌های پیچیده و توانایی ایجاد صداهای غنی و متنوع، جز برترین‌ها در تاریخ هارمونیکا محسوب می‌شود. او همچنین به‌عنوان یکی از پیشگامان نوازندگی هارمونیکا در سبک بلوز معاصر شناخته‌شده و تا به امروز تأثیر بزرگی بر روی هنرمندان نوجوان در این زمینه داشته است.
لیدل والتر در جمع طرفداران
اگر شما نیز دوست دارید نوازندگی هارمونیکا را تجربه کنید، می‌توانید برای خرید ساز خود به فروشگاه روشینا موزیک مراجعه کنید. پیش از خرید نیز از مشاوره رایگان با تماس با شماره ۰۹۹۸۱۰۴۰۰۷۸ بهره‌مند شوید. در قسمت مقالات نیز نوشته‌های متنوعی در حوزه موسیقی را برایتان قرار داده‌ایم.